Opcje wyszukiwania (Strona 3 z 3)

Trochę o bmw m3 gtr

BMW - (niem. Bayerische Motoren Werke, pol. Bawarskie Zakłady Silnikowe) - niemiecka firma produkująca samochody osobowe i motocykle oraz skutery pod marką BMW. Siedziba firmy znajduje się w Monachium, w kraju związkowym Bawaria.

BMW jest właścicielem również innych marek samochodów, a także stajni BMW Sauber w Formule 1. Zespół nie jest jedyną formą zaangażowania firmy w sporty motorowe.

Modele i serie produkcyjne
BMW serii 7 (E38)
BMW serii 7 (E38)

Od początku lat 70. XX w. koncern BMW wprowadził jednolite nazewnictwo produkowanych modeli aut, tzw. serie, mówiące o klasie i wielkości samochodu. Popularne wśród aut marki BMW trzycyfrowe oznaczenia mówią o serii oraz o pojemności silnika, gdzie pierwsza cyfra oznacza serię a dwie pozostałe zazwyczaj pojemność silnika. Literka 'd' na koŃcu oznaczenia informuje nas, ze w danym samochodzie pracuje silnik wysokoprężny; literka 'C' o tym, że jest to coupe (oznaczenie od modelu E46); literka x o tym, że jest to samochód w wersji z napędem typu 4x4; natomiast dodatkowy wyraz 'touring' oznacza, ze mamy do czynienia z samochodem w wersji kombi. Precyzyjnie przestrzegane zasady oznaczeŃ uległy ostatnio rozluźnieniu, czego przykładem są modele 318i (silnik o pojemności 2 litra); zapowiedziane na wrzesieŃ 2006 modele serii 3 z benzynowymi, trzylitrowymi silnikami turbodoładowanymi oznaczone jako 335i (choć tu wyjątek zrobiono już w latach 80-tych wypuszczając na rynek model E23 745i z 3,5-litrowym turbodoładowanym silnikiem benzynowym); oraz sprzedawane już pojazdy serii 5 z silnikiem 3.0l diesel bi-turbo, oznaczone jako 535d. Natomiast jeśli chodzi o modele M (M od Motorsport), to występuje wtedy jedynie oznaczenie główne serii poprzedzone litera "M", np. M1, M3, M5, M6. Modele serii M charakteryzują się dodatkowymi akcentami sportowymi oraz posiadają silniki o zwiększonej mocy. Seria roadsterów Z, mająca jak do tej pory czterech przedstawicieli (Z1, Z3, Z4, Z8) nie ujawnia w oznaczeniach pojemności silnika.

BMW M 3/5/6

    * seria M - najbardziej usportowione samochody serii 3, 5 i 6 w topowych wersjach, z najmocniejszymi silnikami produkowane przez BMW Motorsport. BMW M5 to jeden z najszybszych rodzinnych sedanów na świecie.
          o BMW zaprezentowało uliczną wersję ekstremalnie sportowego samochodu jakim jest M3 GTR z silnikiem V8. BMW M3 GTR posiada wyjątkowo niskie zawieszenie oraz dysponuje bardzo sportowo ustawionym podwoziem. Kompaktowy, wysokoosiągowy silnik wyścigowy V8 umożliwia idealne rozłożenie wagi w aucie, co wspólnie z 19-calowym ogumieniem gwarantuje wyjątkowo łatwe, jak na osiągi, prowadzenie.
          o BMW M3 kabriolet posiada cechy typowe dla coupé. Napędza go także wysokoobrotowy silnik R6 o pojemności 3.2l i mocy 252 kW (343 KM). Dzięki temu otwarte M3 bez problemu osiąga ograniczoną elektronicznie prędkość maksymalną 250 km/h i przyspiesza w 5,5 sekundy od 0 do 100 km/h. Na czwartym biegu, z jazdy 80 km/h prędkość 120 km/h osiąga w 5,9 sekundy. Przeciętne zużycie paliwa wynosi 12,1 l na 100 km.
          o BMW M3 CSL ma wagę zredukowaną w porównaniu z seryjnym M3 o 200 kg, na każdy koŃ mechaniczny jego mocy przypada więc 3,5 kg masy co zapewnia doskonałe osiągi. Takie osiągi możliwe są dzięki lekkiej budowie auta, w której większość blaszanych elementów zastąpiono włóknem węglowym (dach, maska, klapa bagażnika). Silnik auta ma moc 360 KM. Ciekawostką jest iż po okazaniu licencji kierowcy rajdowego serwis ściąga ograniczenie prędkości

Niebawem dojdzie reszta opisu i ubiore to jakos w kolor, narazie musze sie zmywac, przed wieczorem powinien być end

--++--++--++--++--++--++--++--++--++--++--++--++--++--

Kolekcja Hachette

Link do strony głównej:
http://www.kolekcja-hachette.pl/index.php

SILNIK PRO 12 BZX

    * Pojemność skokowa cylindra: 2,11 cm
    * Rozruch przez starter mechaniczny
    * Gaźnik regulowany przez 3 śruby
    * Sprzęgło odśrodkowe i dwa biegi

Model: TS-4n PRO V2
Waga: 1500 g
Rozstaw osi: 265 mm
Rozstaw kół przednich: 200-205 mm
Rozstaw kół tylnych: 200-203 mm

Homologowana karoseria o szerokości 200 mm
Silnik o pojemności 2,11 cm
Napęd na 4 koła
Dwa biegi
Niezależne zawieszenie wszystkich czterech kół
Regulacja kąta wyprzedzenia sworzni zwrotnicy
Przełożenie przez trzy pasy napędowe
Regulowany układ zawieszenia
Hamulec tarczowy

Długość kolekcji: 90 numerów
W przeliczeniu 2 lata 2 tygodnie

Cennik:

1 - 9,90
2- 19,90
3-90- 39,90

Cena całkowita: 3.541$

Link do prenumeraty:
http://www.kolekcja-hachette.pl/prenumerata_BMW.php

Link do FAQ:
http://www.kolekcja-hachette.pl/kolekcja_BMW_02.php

Numer telefonu do kolekcji: (+48) 672108650

Lista części z wydanych numerów

   1. Koło i korpus amortyzatora
   2. Przedni mechanizm różnicowy i części amortyzatora
   3. Części amortyzatora, łożyska i przeguby mechanizmu różnicowego
   4. Przedni pasek zębaty i tuleje łożyskowe
   5. Wsporniki przedniego mechanizmu różnicowego i pasek zębaty
   6. Pośredni wałek napędowy i koło pasowe
   7. Lewy wspornik pośredniego wałka napędowego i ramka zabezpieczająca
   8. Prawy wspornik i koło pasowe
   9. Podwozie
  10. Tylny mechanizm różnicowy
  11. Tylny pas transmisyjny i łożyska
  12. Przeguby Cardana i tuleje łożyskowe
  13. Wsporniki tylnego mechanizmu różnicowego
  14. Okładziny cierne i krzywka hamulca
  15. Łożyska i koło pasowe tylnego napędu
  16. Wał skrzyni biegów i tarcza hamulcowa
  17. Tarcza sprzęgła z zapadką
  18. Tuleja sprzęgła skrzyni biegów
  19. Walcowe koło zębate
  20. Tuleja sprzęgła i walcowe koło zębate pierwszego biegu
  21. Karoseria
  22. Koło pasowe skrzyni biegów i klucz krzyżowy
  23. Drążek napinający
  24. Zwrotnice i atrapa tarcz hamulcowych
  25. Łożyska zwrotnic
  26. Przeguby zwrotnicy
  27. Dolne wahacze przednie i 2 atrapy tarcz hamulcowych
  28. Oś koła i adapter
  29. Tylny spojler
  30. Przeguby kuliste zwrotnic
  31. Górne wahacze przedniej osi
  32. Oś zwrotnicy z łącznikiem
  33. Trzpienie serwomechanizmu
  34. Układ zabezpieczenia serwomechanizmu
  35. Przednia pośrednia układu kierowniczego i atrapy lusterek
  36. Cięgna przekładni pośredniej układu kierowniczego
  37. Osie dolnych wahaczy
  38. Metalowy wspornik przednich amortyzatorów
  39. Przednie półosie z przegubami Cardana
  40. Osie górnych wahaczy
  41. Naklejki i elementy amortyzatora przedniego
  42. Elementy amortyzatora przedniego i tylnego spojlera
  43. Opona, felga, wypełnienie
  44. Drążki układu kierowniczego
  45. Montaż przednich amortyzatorów
  46. Zdolne wahacze tylne
  47. Osłony i osie tylnych zwrotnic
  48. Tylne zwrotnice i osie wahaczy
  49. Łożyska zwrotnic tylnych kół
  50. Osie tylnych kół
  51. Górne cięgna tylne
  52. Tylne osie z przegubami Cardana
  53. Tylne felgi

Źródło: Wikipedia, kolekcja hettche

Jakieś pytania? Chętnie odpowiem mailowo!

Krótka historia:

Budowę okrętu rozpoczęto 1 lipca 1936 roku w stoczni Blohm und Voss w Hamburgu. Pancernik Bismarck wszedł do służby w Kriegsmarine 24 sierpnia 1940 r. Jego dowódcą został komandor Ernst Lindemann. 28 września 1940 Bismarck wyszedł w swój pierwszy rejs do Gdyni (Gotenhafen), która miała być jego głównym portem postojowym. Okręt został przeznaczony wraz z Scharnhorstem, Gneisenau, Prinz Eugenem i Tirpitzem, do działaŃ mających wiązać okręty Royal Navy i tym samym umożliwiać innym jednostkom swobodę działania przeciwko konwojom zaopatrzeniowym.

Rozkazem z 22 kwietnia 1941 r. dowódca flotylli admirał Günther Lütjens nakazał rozpoczęcie akcji Rheinübung. Okręt flagowy dowódcy floty Bismarck i Prinz Eugen miały przebić się na północny Atlantyk i niszczyć aliancki tonaż. 5 maja na pokład okrętu wszedł Hitler, który wiązał duże nadzieje z okrętem. Grupa operacyjna - pancernik, ciężki krążownik i eskorta niszczycieli - wyszła w morze 19 maja, biorąc kurs na Cieśniny DuŃskie. 21 maja okręty zacumowały w fiordzie w Bergen, gdzie zostały wykryte przez samoloty RAF. Do wykrycia i zniszczenia niemieckiej grupy dowódca Home Fleet admirał sir John Tovey wyznaczył armadę w skład, której wchodziły jednostki : "Prince of Wales", "King George V", "Hood", "Repulse" i "Victorious".

22 maja niemieckie pancerniki wyszły ponownie w morze kierując się na północ, na tzw. Drogę DuŃską. 23 maja lewym trawersem minęły Islandię, osiągając granicę lodów, i obrały kurs na południe. Podczas tego manewru Bismarck został dostrzeżony przez brytyjski ciężki krążownik HMS Suffolk i wezwany potem do pomocy HMS Norfolk, do którego Bismarck otworzył nieskuteczny ogieŃ. 24 maja doszło do spotkania grupy niemieckiej z Hoodem i Prince of Wales. W trakcie pojedynku artyleryjskiego został zatopiony największy brytyjski okręt HMS "Hood" a Bismarck został trafiony trzema pociskami kalibru 356 mm. Uszkodzenia spowodowały min. ograniczenie maksymalnej prędkości Bismarcka do 21 węzłów. Lütjens postanowił płynąć do portu w St. Nazaire i odkomenderował Prinz Eugena do prowadzenia samodzielnych działaŃ. Prinz Eugen wziął kurs na Brest, do którego bezpiecznie dopłynął 1 czerwca. Mimo licznych manewrów Bismarckowi nie udawało się zerwać kontaktu z brytyjskimi jednostkami, które były wyposażone w radary. Bismarck stoczył krótką potyczkę z Prince of Wales oraz z samolotami z lotniskowca Victorious. W pościg za Bismarckiem, prócz okrętów już zaangażowanych w działania, Admiralicja rzuciła wszystkie jednostki operujące w tej partii akwenu: pancerniki Rodney i Ramilies, krążownik liniowy Renown, lotniskowiec Ark Royal, krążowniki "Sheffield", "London", "Edinbourgh" i grupa 21 niszczycieli.

Mimo tak licznego pościgu 25 maja udało się Bismarckowi wymanewrować okręty brytyjskie i zerwać kontakt z pościgiem. Przez 31 godzin Bismarck płynął niezauważony w kierunku francuskich portów. Dopiero 26 maja o 10:30 Bismarck został namierzony przez załogę latającej łodzi Catalina, a Sheffield nawiązał kontakt wzrokowy z niemieckim pancernikiem o godz. 17:40. Admirał Tovey rozkazał samolotom z Ark Royal wykonanie ataku torpedowego. Atak samolotów Swordfish okazał się skuteczny; jedna z torped trafiła w stery Bismarcka, który stracił zdolność do manewrowania. Na pomoc Bismarckowi wysłano U-booty operujące w Zatoce Biskajskiej. Około 22:30 najpierw polski niszczyciel ORP Piorun, a potem angielski "Zulu" odkryły Bismarcka. Polski okręt wdał się w skuteczną wymianę ognia z pancernikiem, nie dając się trafić. 27 maja o godz. 08:43 dowódcy "King George V" i "Rodneya" zobaczyli uszkodzonego Bismarcka. Do tych okrętów dołączyły jeszcze "Norfolk" i ciężki krążownik "Dorsetshire". Wywiązała się zażarta bitwa. O godzinie 09:31 ciężka artyleria na Bismarcku zamilkła. Anglicy wstrzymali ogieŃ o 10:16. O godzinie 10:25 ciężki krążownik Dorsetshire odpalił w stronę pancernika 2 torpedy, a w chwilę potem trzecią. Dziesięć minut później Bismarck zaczął pogrążać się w morzu, po czym przewrócił się do góry stępką i zatonął. Z 2220 zaokrętowanych na Bismarcku marynarzy uratowało się 115 rozbitków.

Ostateczne rozstrzygnięcie, co było przyczyną zatopienia Bismarcka jest dyskusyjne. Anglicy twierdzą, że pancernik zatonął na skutek trafienia przez torpedy wystrzelone z krążownika "Dorsetshire", natomiast Niemcy uważają, ze pływalność okrętu do koŃca nie była zagrożona, i że pancernik zatonął na skutek odpalenia przez załogę ładunków wybuchowych umieszczonych w dnie okrętu.

--++--++--++--++--++--++--++--++--++--++--++--++--++--++--++

Dane taktyczno-techniczne

    * wyporność:
          o standardowa: 45950 ton
          o wyporność pełna: 53000 ton
    * wymiary:
          o długość: 251 m
          o szerokość: 36 m
          o wysokość: 15 m
          o zanurzenie: 8,7 m
    * napęd: 12 kotłów parowych Wagnera, 3 turbiny Blohm & Voss o łącznej mocy 163 tys. KM, 3 śruby
    * prędkość maksymalna: 30,1 węzła
    * zasięg: 9280 Mm przy 16 węzłach; 8870 Mm/19 w; 6693 Mm/24 w; 4728 Mm/28 w
    * paliwo: 8297 t
    * załoga: 2200 ludzi (2100 marynarzy, 103 oficerów i urzędników). Załoga podzielona na 12 dywizjonów

Uzbrojenie i wyposażenie

    * art. gł. - 8x380 mm/L47
    * śred. - 12x150 mm/L55
    * 16x105 mm/L65
    * 16x37 mm/L83
    * 78x20 mm.
    * wyrzutnie torpedowe: 8x533 mm
    * 4 jednosilnikowe dolnopłaty typu "Arado 196"
    * radar: FuMO 2
    * ochrona przed minami - system MES (Mineneigenschutz)

Opancerzenie

    * burty: 320 mm
    * pokład pancerny: 80-100 mm
    * pokład górny: 50 mm

Źródło: Wikipedia.

--++--++--++--++--++--++--++--++--++--++--++--++--++--

Nie ma mowy żeby ktoś nie znalazł tu czegoś dla siebie

http://www.cda.pl/gry-online/

jak wchodze na forum, to zawsze jestem jedyny, mamy 110 uzytkownikow z czego polowa jest nie aktywna, przydalby sie pewien tuning dla tego forum. Administratorzy dokoncza przerobki, zachecimy wiecej znajomych na forum, pogadam z ziomkami ktorzy zbieraja, piszemy wiecej, usuwamy nieaktywne tematy, cos tu trzeba porobic aby nie upadlo... chociaz nawet na niskich obrotach trzymie sie od 1 numeru prawie

Numer 4

W numerze:

Ferrari i Formuła 1

Niezwyciężone F2002: rekordzista wśród samochodów wyścigowych.

Instrukcja Montażu

Konsola sterowania radiowego, przednia część podwozia, przednia opona i dwie śruby.

Numer 5

W numerze:

Ferrari i Formuła 1

F2003-GA: na cześć Gianniego Angelliego.

Instrukcja Montażu

Głowica silnika, cztery wkręty z łbem z gniazdem sześciokątnym i dwie uszczelki do głowicy.

img490.imageshack.us/img490/6410/nr5fy4.jpg

Numer 6

W numerze:

Ferrari i Formuła 1

Formuła 1 w latach dziewięćdziesiątych: technologia i bezpieczeŃstwo.

Instrukcja Montażu

Dwa ważne elementy: koło zamachowe silnika i wałek sprzęgła.

Numer 7

W numerze:

Ferrari i Formuła 1

F1-90 Alaina Prosta i Nigela Mansella: o krok od zwycięstwa.

Instrukcja Montażu

Klucz do koła zamachowego i klucz imbusowy.

img517.imageshack.us/my.php?image=nr7iw5.jpg

Numer 8

W numerze:

Ferrari i Formuła 1

Historia modelu F1-91: ostatnie Ferraru ery Fiorio-Prost.

Instrukcja Montażu

Pierwszy element urządzania do zdalnego sterowania: pojemnik na baterie.

img519.imageshack.us/img519/2559/nr8sv2.jpg

Numer 9

W numerze:

Ferrari i Formuła 1

Model F92: nowatorski, lecz pechowy.

Instrukcja Montażu

Tylna pokrywa skrzyni korbowej silnika,przezroczysta uszczelka, wał rozruchu i cztery wkręty.

Numer 10

W numerze:

Ferrari i Formuła 1

Obiecujący F93A: od fazy przejściowej do sukcesu.

Instrukcja Montażu

Dwie kolumny kierownicy.
Budowa urządzenia do rozładowywania
akumulatorków.

img340.imageshack.us/img340/7079/nr10rx7.jpg

Numer 11

W numerze:

Ferrari i Formuła 1

Ferrari 412T1: Skaczący Konik znowu zwycięża.

Instrukcja Montażu

Dwa deflektory, wspornik przedniego skrzydła,
arkusz naklejek i dziewięć wkrętów.

img255.imageshack.us/img255/4571/nr11bh5.jpg

Numer 12

W numerze:

Ferrari i Formuła 1

Nowości w modelu 412T2: Ferrari zwiększa
bezpieczeŃstwo.

Instrukcja Montażu

Dwie szczęki sprzęgła złączone sprężyną oraz e-clip
o średnicy 14 mm.

img255.imageshack.us/img255/912/nr12lm5.jpg